مقدمه‌ای بر تاریخچه داربست در بریتانیا

داربست‌ها به‌عنوان یکی از ارکان اصلی صنعت ساخت‌وساز، نقش مهمی در ایجاد و تکمیل پروژه‌های ساختمانی ایفا می‌کنند. در بریتانیا، صنعت داربست از قرن‌ها پیش و از زمان‌های باستان در پروژه‌های بزرگ عمرانی، از جمله ساخت بناهای مذهبی و دولتی، مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، تحولی اساسی در طراحی و ساخت داربست‌ها در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم رخ داد که بیشتر به دست مخترعان و مهندسان بریتانیایی به وقوع پیوست.

در این دوره، نام‌های برجسته‌ای مانند دانیل پالمر جونز و دیوید هنری جونز در تاریخچه داربست بریتانیا برجسته شدند و ابتکاراتی را ارائه دادند که همچنان در صنعت ساخت‌وساز استفاده می‌شود. از اختراع قطعات جدید و اتصال‌دهنده‌ها تا معرفی استانداردهای جدید ساخت، این پیشرفت‌ها باعث شد که داربست‌ها نه‌تنها از نظر ایمنی و کارایی، بلکه از نظر ساختار و مقررات نیز تحولاتی چشمگیر داشته باشند. به‌ویژه، پیشرفت‌های متالورژی و استفاده از لوله‌های فولادی در اوایل قرن بیستم، نقش بسزایی در بهبود استحکام و قابلیت‌های داربست‌ها ایفا کرد.

امروزه، صنعت داربست در بریتانیا یکی از بخش‌های کلیدی صنعت ساخت‌وساز است و به‌عنوان یک استاندارد جهانی در طراحی و اجرا شناخته می‌شود. این پیشرفت‌ها و تاریخ پرفراز و نشیب در کنار شرکت‌های معتبر مانند SGB و Tie Company Ltd، پایه‌گذار استانداردهای مدرن داربست در سطح بین‌المللی هستند.

در سالهای گذشته، داربست‌ها توسط شرکت‌های خصوصی با استانداردها و اندازه‌های مختلف ساخته می‌شد. انقلاب در صنعت داربست به‌ویژه به دست دانیل پالمر جونز و دیوید هنری جونز رخ داد. امروزه، استانداردها، شیوه‌ها و فرآیندهای داربست‌های مدرن را می‌توان به این دو مرد و شرکت‌هایشان نسبت داد. دانیل پالمر جونز که به‌عنوان یک مخترع شناخته می‌شود، بسیاری از قطعات داربست را اختراع کرده که هنوز در ساخت داربست‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. او به‌عنوان "پدر اسکله‌ها" شناخته می‌شود.

تاریخچه داربست، مانند شرکت‌هایی همچون Tie Company Ltd و Rapid Scaffold Tie و همچنین SGB (Scaffolding Group British) به‌خوبی با نام برادران جونز و تلاش‌های آنها در ارتباط است.

دیوید پالمر جونز نیز دستگاه "Scaffixer" را ثبت کرد که اتصال‌دهنده‌ای بسیار قوی‌تر از طناب بود و موجب پیشرفت در ساخت داربست‌ها شد. در سال 1913، شرکت او برای بازسازی کاخ باکینگهام سفارش گرفت و در این مدت، دستگاه "Scaffixer" به‌طور گسترده‌ای استفاده شد. در سال 1919، پالمر جونز به‌دنبال بهبود "اتصال‌دهنده جهانی" بود که به استاندارد صنعتی تبدیل شد و همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به گفته دانیل پالمر جونز: "من، دانیل پالمر جونز، تولیدکننده و ثبت‌کننده اختراعات جدید و مفید در دستگاه‌های گیرنده، بستن و قفل‌کردن، درخواست ثبت اختراعی جداگانه دارم."

با پیشرفت‌های متالورژی در اوایل قرن بیستم، لوله‌های فولادی به‌جای قطب‌های چوبی به‌کار گرفته شدند. این تغییر نه‌تنها ابعاد استانداردی برای قطعات داربست فراهم آورد، بلکه موجب بهبود پایداری ساختاری آنها نیز شد. استفاده از پرانتزهای مورب در داربست‌ها به‌ویژه در ساختمان‌های بلند به‌طور چشمگیری به ثبات سازه‌ها کمک کرد. اولین سیستم فریم داربست توسط SGB در سال 1944 به بازار عرضه شد و در بازسازی‌های پس از جنگ به‌طور گسترده‌ای استفاده شد.