در شرایطی که زیر محل اجرای داربست، زمین قابل استفاده برای نصب پایه‌ها وجود ندارد (مثل خیابان‌ها، جاده‌ها یا مکان‌هایی که نیاز به حفظ فضای آزاد دارند)، از داربست‌های آویز یا داربست‌های سبک آویز استفاده می‌شود. در این نوع از داربست، سیستم‌های پایه‌گذاری به‌جای زمین، از اجزای دیگری برای تأمین استحکام و پایداری داربست استفاده می‌کنند. این روش معمولاً در مکان‌هایی مانند نمای ساختمان‌های بلند، تقاطع‌های خیابانی یا فضاهای عمومی که اجازه حفاری یا نصب مستقیم پایه‌ها را نمی‌دهند، به‌کار می‌رود.

ویژگی‌های اجرایی داربست آویز در چنین شرایطی:

1. اتصال به سازه‌های موجود: در صورتی که زمین برای نصب پایه‌ها مناسب نباشد، داربست‌های آویز به‌طور معمول به بخش‌هایی از ساختمان یا سازه‌های موجود متصل می‌شوند. این اتصال ممکن است از طریق استفاده از لنگرهای ویژه (Anchor bolts) یا اتصالات مخصوص انجام گیرد که به‌طور مستقیم به ساختار ساختمان وارد می‌شوند. این روش باعث می‌شود که داربست به‌طور عمودی از ساختمان آویزان شده و دسترسی به ارتفاعات مورد نظر را فراهم آورد.

2. استفاده از کابل‌های مقاوم: در برخی موارد، برای تأمین استحکام بیشتر، از کابل‌های فولادی یا سیم‌های مقاوم برای نگهداری داربست استفاده می‌شود. این کابل‌ها معمولاً به‌طور افقی یا عمودی از نقاط مختلف سازه متصل می‌شوند و بارهای وارده بر داربست را توزیع می‌کنند.

3. نصب سازه‌های افقی آویز: در این نوع اجرای داربست، سازه‌های افقی (مانند پلتفرم‌ها و سکوها) به‌جای اینکه بر روی زمین قرار بگیرند، از بالای ساختمان به‌صورت معلق نصب می‌شوند. این نوع داربست‌ها می‌توانند برای انجام کارهایی مانند نماکاری، تعمیرات، نصب پنجره‌ها یا تاسیسات در ارتفاعات استفاده شوند.

4. امنیت و استانداردهای ایمنی: نصب داربست آویز نیاز به رعایت استانداردهای ایمنی خاصی دارد، چرا که تمام وزن بار به سازه‌های موجود انتقال می‌یابد. برای این منظور، باید از اتصالات محکم، کابل‌ها و تجهیزات استاندارد استفاده شود تا در برابر بارهای مختلف مقاومت کافی داشته باشد.

5. فضاهای عمومی و محیط‌های شهری: استفاده از داربست‌های آویز به‌ویژه در فضاهای شهری و مناطق شلوغ، مانند خیابان‌ها، میدان‌ها یا تقاطع‌ها ضروری است. این نوع داربست‌ها به‌جای اشغال فضای عمومی، به سازه‌هایی مانند دیوارهای ساختمان‌ها متصل می‌شوند و فضای زیر خود را آزاد نگه می‌دارند.

6. عدم نیاز به حفاری یا تخریب: در پروژه‌های شهری که ممکن است حفاری یا تخریب زمین مشکل‌ساز باشد، داربست‌های آویز به‌طور خاص به‌عنوان یک راه‌حل انتخاب می‌شوند. این ویژگی آن‌ها باعث می‌شود که هیچ‌گونه آسیبی به زیرساخت‌های موجود، مانند پیاده‌روها یا خیابان‌ها، وارد نشود.

نمونه اجرایی:

تصویری که به آن اشاره شده است، احتمالاً داربست آویزی را نشان می‌دهد که در یک خیابان نصب شده است. در این پروژه، به‌جای استفاده از پایه‌های زمینی که به علت وجود خیابان یا عبور و مرور مردم ممکن نبود، داربست به‌طور معلق از بالای ساختمان یا سازه‌ای به محل اجرا آویزان شده است. در این روش، معمولاً از سیستم‌های پیچیده و محکم برای اتصال داربست به سازه‌ها و ایجاد تعادل و پایداری استفاده می‌شود.

این روش به‌ ویژه در پروژه‌های تعمیراتی و بازسازی ساختمان‌ها در مناطق شهری کاربرد دارد. برای مثال، در پروژه‌هایی که نیاز به نمای خارجی دارند، داربست آویز می‌تواند به‌راحتی نصب شود و کارگران بدون مانع در ارتفاعات به راحتی کار خود را انجام دهند.

جمع‌بندی:

در مکان‌هایی که امکان نصب پایه‌های زمینی وجود ندارد، داربست‌های آویز به‌عنوان یک راه‌حل مؤثر و ایمن به‌کار می‌روند. این نوع داربست‌ها با استفاده از اتصالات به سازه‌های موجود، کابل‌های مقاوم و پلتفرم‌های معلق، به‌راحتی در پروژه‌های مختلف، از جمله نماکاری و تعمیرات ساختمان‌ها، استفاده می‌شوند.