در ژاپن  ، بخش عمده ای از توسعه زیر ساخت ها ، صنعت ساخت و ساز است که 9.4 درصد نیروی کار را در سال 1990 به کار برد و حدود 8.5 درصد تولید ناخالص داخلی را شامل می شود. پس از دو بحران نفتی (1973و 1979) در دهه 1970، سرمایه گذاری در ساخت و ساز به تدریج کاهش یافت و سهم سرمایه گذاری در ساخت و ساز در GNP (تولید ناخالص ملی )به تدریج کاهش یافت. با این حال، در سال 1987، کسب و کار از طریق اعتماد سرمایه گذاران، افزایش درآمد شرکت ها، بهبود درآمد شخصی و افزایش سریع قیمت زمین ادامه یافت. سهم سرمایه گذاری در ساخت و ساز در GNP به شدت افزایش یافته است، به ویژه برای خانه های خصوصی با ارزش افزوده بیشتر و خصوصی و غیر سازه های خصوصی (به جدول 19 مراجعه کنید). پس از استخدام در 9.9٪ در سال 2003، صنعت ساخت و ساز در ژاپن تا سال 2017 کاهش قابل ملاحظه ای را با کاهش 7 درصدی داشته است. این کاهش ناشی از کاهش تقاضا برای خانه های جدید است. بهره وری کارکنان ژاپنی در سال 2006 در مقایسه با بهره وری ایالات متحده، اما در سال 2017، بهره وری 0.24 خانه / کارگر * سال هنوز در مقیاس پائینی 0.32 خانه / کارگر * سال در سال 1992 است. این روند نزولی (اگر چه کمتر از ایالات متحده ) بیشتر به متوسط ​​سن کارگران ساختمانی مربوط می شود. بهره وری در صنعت بتن در سطح با کشورهای تولید کننده باقی می ماند، با 1.29 ساعت انسان در هر متر مکعب در سال 2011 گزارش شده است (با پیشروی ایالات متحده با 1.00 ساعت انسان در هر متر مکعب).


ساخت و ساز در سال 1990 شروع به کار کرد و حدود 283 میلیون متر مربع با حدود 134 میلیون متر مربع به طور انحصاری برای مسکن پوشش داده شد. مجموع هزینه های ساخت و ساز بیش از 49 تريليون ¥ بود.
اگرچه انتظار می رود تقاضا برای مسکن خصوصی جدید در دهه 1990 افزایش یابد، اما انتظار می رود رشد بیشتری برای ساختمان های جدید ساختمان شهری داشته باشد. تعدادی از پروژه های بزرگ در حال انجام است، که نشان می دهد صنعت ساخت و ساز در طول دهه 1990 رشد پایدار داشته است. این شامل پروژه هایی برای اسکله توکیو و دیگر بازسازی های شهری، ساخت بزرگ راه هاو فرودگا ها ی جدید و یا گسترش یافته است. رشد صنعت ساخت و ساز ژاپن در واقع توسط رکود اقتصادی  دهه نود  دستگیر شد و در سال 2017 به طور کامل بهبود نیافت.
فن آوری ساخت ژاپن، که شامل طرح های مقاوم در برابر زلزله پیشرفته، یکی از بیشترین توسعه در جهان است. شرکت های بزرگ برای بهبود کنترل کیفیت در تمام مراحل طراحی، مدیریت و اجرا رقابت می کنند. تحقیق و توسعه به ویژه در زمینه تأسیسات مربوط به انرژی، مانند نیروگاه های هسته ای  و مخازن ذخیره سازی مایع طبیعی  (LNG) تمرکز دارد. بزرگترین شرکت ها همچنین روش های ساخت زیر آب  خود را بهبود می بخشند. همه این روش ها پس ازفاجعه هسته ای فوکوشیما Deiichi در سال 2011 تحت بررسی عمیق قرار گرفتند و فروپاشی  سونامی تونل ساسا  در سال 2012، مشکلات زیادی را در شیوه های کار شرکت های ساختمانی ژاپن به وجود آورده است.