میان سطل های فلزی آتش روشن کرده اند. تعدادشان به 30 نفر می رسد. دست هایشان را به هم تکان می دهند. دور میدان توحید ایستاده اند و نگاه شان با توقف ماشینی متمرکز می شود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل آسوبان، میان سطل های فلزی آتش روشن کرده اند. تعدادشان به 30 نفر می رسد. دست هایشان را به هم تکان می دهند. دور میدان توحید ایستاده اند و نگاه شان با توقف ماشینی متمرکز می شود.
55 سال دارد. کاپشن قهوه ای و وصله دارش را روی شانه انداخته است. از میان جیب پیراهنش دستمالی را بیرون می آورد. زبب کاپشن را بالا و پایین می کشد. زیپ بسته نمی شود. کاپشن را با ولع می پوشد. بقچه اش را روی سنگ فرش میدان می گذارد. خودش را به آتش نزدیک می کند.
کارگر ساختمانی و فصلی
نورخدا 7 فرزند دارد. 3 پسر او معلول هستند و نورخدا صبح تا شب دور میدان منتظر یک لقمه ی نان است. نورخدا سرش را میان کاپشن می برد. موهای سفید و ریخته اش از سرما به هم چسبیده شده است.«گناه این بچه های معلول چیست؟»
عبور خودروها و عابران پیاده هر لحظه بیش تر و بیش تر می شود. با عبور خودروها به تعداد کارگران هم اضافه می شود. زخمی چرکین، دست نورخدا را مچاله کرده است. دستش را که به آتش نزدیک می کند؛ سرمای زمستان زخمش را سر باز می کند.«دفترچه بیمه که ندارم؛ دیروز رفتم بیمارستان و پول پانسمان زیاد شد؛ دستم را با پارچه ای بستم.»
کارگر ساختمانی و فصلی
عباس خودش را به نورخدا نزدیک می کند.«از نداری باید بمیریم.» دست های زمخت عباس سن نوجوانش را پنهان کرده است.«18 سال دارم. پدرم پارسال مُرد. حالا منم و یک خواهر و یک مادر پیر. زندگی ما بی رونق است و محتاج نان شب هستیم.»
نورخدا و 8 کارگر دیگر سه روز است که یک ریال کار نکرده اند. خورشید به بالای آسمان رسیده است. سکه ی آفتاب نورخدا و کارگرهای دیگر امروز درخششی ندارد و نورخدا با دست زخمی اش؛ خودش را به میان چمن های میدان می اندازد.
براساس قانون بیمه کارگری ساختمان، قرار بود تا پایان سال 91 حدود 800 هزار کارگر ساختمانی بیمه شوند، اما بر اساس قوانین فعلی، "بیمه بیکاری" به کارگران فصلی، پروژه ای تعلق نمی گیرد و این مسئله اعتراض کارگران را به دنبال دارد؛ به طور مثال حتی اگر کارگری 25 سال سابقه بیمه داشته باشد؛ ولی در آخرین سال خدمت، محل کارش تغییر پیدا کند، دیگر به این کارگر، هیچ نوع مزایای بیمه بیکاری تعلق نمی گیرد.
کارگر ساختمانی و فصلی
علاوه بر این طبق قانون کار چنانچه کارگری حین انجام کار آسیب ببیند و یا فوت شود در صورتی بیمه شامل وی می‌شود که در 10 سال گذشته 356 روز و در آخرین سال کاری 90 روز بیمه باشد که در غیر این صورت به خانواده وی حق بیمه تعلق نمی‌گیرد.
رییس هیات مدیره کانون انجمن های صنفی کارگران ساختمانی کشور گفت: سالانه حدود 15 هزار حادثه ناشی از کار ساختمانی برای کارگران این صنعت درکشور به وقوع می پیوندد.
اکبرشوکت گفت: حدود 50درصد حوادث کشور مربوط به حوزه ساختمان سازی ها است که این آمار در ایران یک فاجعه است.
به گفته وی متاسفانه براثر وقوع حوادث گزارش شده برای کارگران ساختمانی در سال 92 بیش از هزار نفر جان خود را از دست دادند.
کارگر ساختمانی و فصلی
وی افزود: متاسفانه این آمار برای کشورمان بد و نگران کننده است و درمقایسه با استانداردهای بین المللی رضایتبخش نیست.
شوکت که عضو هیئت امنای سازمان تامین اجتماعی کشور نیز هست، از تشکیل کارگروه ویژه دولت با مصوبه شورای عالی رفاه برای کاهش حوادث کار در کشور خبر داد وتصریح کرد: اولویت اصلی این کارگروه کارگران ساختمانی است.(ایرنا/ 12 بهمن 93)
این در حالی است که نورخدا و کارگران دیگر دور میدان نه بیمه ای دارند و نه قانون از حقوق بیکاری آن ها حمایتی کرده است؛ نورخدا و دست زخمی اش به آسمان نگاه می کند و بر ستاره ی بخت خود لعنت می فرستد.
ارسال نظر