به گزارش پایگاه اطلاع رسانی طب بازساختی به نقل ازMehrnews، مهندسی بافت به عنوان زمینه علمی و تحقیقاتی در سال های اخیر برای احیا و یا بازسازی اندام های مختلف بدن و بافت های آسیب دیده استفاده شده است. داربست هایی که با این هدف تولید می شوند باید ویژگی های مکانیکی و شیمیایی لازم برای کار را داشته باشند و ارتبط مطلوبی را بین سلول ها و داربست ها طی فرایند کشت سلولی فراهم آورند.

یکی از تکنیک های مورد استفاده در ساخت داربست ها الکتروریسی است و محققین ایرانی توانسته اند با استفاده از این روش مقرون به صرفه داربست های نانوفیبری تولید کنند که پارامترهایی مانند بقا، چسبندگی و تکثیر سلولی را به خوبی فراهم می کنند. در واقع این داربست ها محیط مشابه با ماتریکس خارج سلولی را برای سلول ها فراهم می آورند. این محیط روی مورفولوژی، چسبندگی، بازآرایی، مهاجرت، تکثیر و عملکرد سلول ها تاثیر می گذارد. در این مطالعه محققین از دو داربست پلیمری استفاده کردند که یکی با روش الکتروریسی و دیگری با روش casting ساخته شده بود و سلول های بنیادی چشم را روی آن ها کشت دادند و مورفولوژی و بقای این سلول ها را روی هر دو داربست مقایسه کردند. نتایج نشان داد که داربست های تولید شده با روش الکتروریسی کارایی بهتری در مقایسه با داربست تولید شده با روش casting دارند.